ณ จุดกึ่งกลางระหว่างโลกคู่ขนานสองใบ ฌอห์ณ จินดาโชติ เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้น... ใบหนึ่ง คือโลกอันทันสมัยและสดใหม่ของหลานสาวหลานชาย อีกใบ คือโลกในอดีตที่กำลังเลือนหายของคุณปู่... เขายืนอยู่ตรงกลาง เฝ้ามองชีวิตพวกเขา ชีวิตที่อยู่บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน แต่เหมือนอยู่คนละมิติ... หลานชายและหลานสาวของฌอห์ณอยู่ในช่วงวัยกำลังเรียนรู้ อ่านออกเขียนได้ และจดจำ พวกเขากำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานบนสนามหญ้าของโลกความจริงยุคใหม่ ที่ทุกสิ่งล้วนน่าตื่นตาตื่นใจ เกิดขึ้นเร็วในอัตราเร่ง และพร้อมจะหายลับไปอย่างรวดเร็ว ส่วนคุณปู่ของฌอห์ณอยู่ในช่วงเวลาแห่งอดีต เรื่องราวของเขาผ่านมาเนิ่นนาน และกำลังอยู่ในช่วงเวลาของการลืมมากกว่าจำ ทุกสิ่งคล้ายเป็นภาพฝันอันพร่าเลือน คล้ายภาพเขียนที่สีกำลังหลุดร่อน แต่ถ้ามองดูช้าๆ อย่างพิจารณา ร่องรอยในภาพเก่านั้นกลับมีค่าและน่าจดจำ เมื่อคนหนึ่งกำลังจะจำ อีกคนหนึ่งกำลังจะลืม ฌอห์ณ คนที่อยู่ระหว่างโลกคู่ขนาน จึงอยากจะสร้างสะพานให้คนทั้งสองเชื่อมโยงเข้าหากัน... นี่คือผลงานเขียนอบอุ่นลุ่มลึก เล่มที่สองของ ฌอห์ณ จินดาโชติ ชายหนุ่มนักสะท้อนเรื่องราวผ่านกาลเวลา สุข ทุกข์ สนุก เศร้า ทุกเรื่องราวสำหรับเขา เมื่อมองผ่านกาลเวลา... มันคือเรื่องที่ดี เพราะเรื่องที่ดีนั้นควรค่าแก่การเก็บไว้สอนใจ มากกว่าจะทิ้งให้เลือนหายไปกับกาลเวลา
