พระยาเสมาเมืองและปิ่น (ชื่อเวลานั้น) แต่งงานอยู่กินกันอย่างปกติสุขมา 7 ปี เจ้าคุณเสมาเมือง ชื่อเดิมว่า เมือง ยกชื่อ เมือง ให้ต่อท้ายปิ่นเพราะเห็นว่าชื่อ ปิ่น เหมือนชื่อผู้ชาย ปิ่นก็เลยกลายเป็น ปิ่นเมือง ปัญหาเริ่มเกิดเมื่อเพื่อนรักแต่วัยเด็กของปิ่นเมือง คือพิรัช กลับจากเรียนหนังสือที่อังกฤษ ปิ่นเมืองและพิรัชกลับมาสนิทกันอีก พิรัชหลงรักปิ่นเมืองมานานแล้ว แต่พยายามยับยั้งความรู้สึกของตัวเองไว้เพราะปิ่นเมืองเป็นผู้หญิงมีสามีแล้ว ในเวลาเดียวกัน ปิ่นเมือง คิดกับ พิรัช แบบเพื่อนจริงๆ จนครั้งหนึ่งคุณหญิงแส แม่ของเจ้าคุณเสมาเมือง ซึ่งไม่ชอบปิ่นเมืองเป็นทุนอยู่แล้วเพราะเห็นว่าปิ่นเมืองทำตัวเป็นผู้หญิงสมัยใหม่เกินไป พอเห็นว่าลูกชายและสะใภ้ไม่มีลูกด้วยกัน ก็คิดจะยกเด็กสาวที่ตัวเองเลี้ยงมาคือ ประกาย ให้เป็นเมียน้อย ปิ่นเมืองไม่ยอม เจ้าคุณเองก็กลัวดอกพิกุลจะร่วงจริงๆ คือไม่ยอมบอกอะไรกับภรรยาของตัวเองเลยว่าคิดอย่างไรกับเรื่องนั้น จนต้องไปราชการที่น่าน ๖ เดือน ประกายตามไปด้วย ปิ่นเมืองยิ่งเข้าใจผิดว่าเจ้าคุณพาประกายไปรับเป็นเมียน้อยแบบให้ห่างไกลจากตัวเอง เมื่อหันหน้าเข้าหาใครไม่ได้ มีก็เพียงพิรัชคนเดียวที่เข้าใจและพยายามช่วย ความรู้สึกของปิ่นเมืองที่มีให้พิรัชก็เริ่มเปลี่ยนไป
