สุดปลายอุโมงค์ศิลา แสงเลื่อมพรายหลากรุ้งพวยพุ่งมุกลินรู้ว่า จุดหมายปลายทางอยู่ตรงนั้นโดยสมองไม่รับรู้ว่าเป็นอะไรหากแค่ รับรู้ ความรู้นั้นยังก่อความเย็นยะเยือกทั้งตัวเงาพรายพร่างของสารรุ้ง ละม้ายแสงเพชรล้อแสงสว่างมาจาก อะไรอย่างหนึ่ง เป็นลำคล้ายเชือก กองขดซ้อนและที่ต้องแหนงคอตั้งบ่าดู.....เศียรเงื้อม ชะโงกง้ำ แผ่ขยาย เนตรแดงคล้าย สุริยัน สาดส่องหงอนแผ่ พรายกลีบ เรืองรองเคราขาว ดุจละออง ฝ้ายปลิวมุกลินชะงักงัน ร่างแข็งดุจศิลา และแล้วต่อตาเธอ ร่าง นั้นคล้ายเงา รวมลงเป็นบุรุษงามยิ่งในพัสตราภรณ์ขาว ผ้าพันรอบพระเศียรแดงจัดเฉิดฉันท์ เสียงคุณลดากระซิบ... พญาวาสุกินาคราช
วันที่เผยแพร่ : 01/08/2017
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
หมวดหมู่ :
น.ว. หมวดนวนิยาย [Knowledge]
จำนวนหน้า : 286 หน้า
245 - Title statement
020 - International standard book number
100 - Main entry--personal name
250 - Edition statement
260 - Publication, distribution, etc. (imprint)
300 - Physical description
650 - Subject added entry--topical term
520 - Description
082 - dewclass
852 - dewsuffix
050 - Publish Year
350 - Price
041 - Language