ภุชเคนทราเอนตัวลงนอนยังแท่นเทวบุตร ทั้งยังกุมมือมุกลินไม่วาง พลังทิพยะถูกหยุด! หาไม่เธอจะจุติอะไรคะ? หยุดไว้พันปี พันปีหรือคะ อย่านึกถึงเวลา เวลาไม่เท่ากันหรอก มนุษยโลก เทวโลก เธอเองก็จะทิ้ง เวลา ไปทำหน้าที่ หน้าที่? มุกลินงุนงง น้ำอมฤต ลืมแล้วหรือ ภุชเคนทราจะไม่มีวันเป็นอันตราย ยกเว้นเธอมาช้า ภุชเคนทราจะเข้าสู่ภาวะเดียวกันกับอสัญพรหมา... ลอยล่องไร้จุดหมาย แต่... ท่านมีพลังทิพย์ อย่างที่ถ่ายทอดให้พระสมุทรกานดา ไม่มีวันหมดฤา การใช้ทิพยะ มีกฏเกณฑ์เสมอ ดูแต่ภุชเคนทรา เพราะฝ่าฝืนกฏเกณฑ์ช่วยเธอ จึงเป็นดังนี้ มุกลินร่ำร้องสุดเสียง เอาคืนไป! เอาคืนไป! ภุชเคนทราจะได้ไม่เป็นอะไร เจ้าคืนรักได้เหรอ? คำถามอ่อนโยนพลังที่แน่นเหนี่ยวคือรัก กระแสผลักที่รุนแรงที่สุดคือชังด้วยรัก... บุรุษอันเป็นยอดหทัยจะต้องไม่พลันสลายหายเป็นควันรอนะยอดรัก... จงสนิทนิทรา รอรักกลับมา ปลุกพระบรรทม!!
