บทความระทมทุกข์พระทัย บนความเสื่อมเสียพระเกียรติสักดิ์อย่างแสนสาหัส ในวันซึ่งจำต้องเสด็จออกจาก อโยธยา..สู่หงสาวดี ดินแดนแห่งอริราชผู้ย่ำยีชาติแหลกลาญ วันซึ่ง...กระแสเศร้า กระแสแค้น กระแสขื่นอวลอลในหัวใจไทยทุกดวงแลวันนั้น พระสุพรรณกัลยา บัวทองแห่งแผ่นดิน กลีบหล่นกระจาย ณ วันจำจากแผ่นดินอโยธยาในครั้งนั้น พระสุพรรณกัลยาทรงตั่งสัจจาอธิษฐาน จากวันนี้...วิญญาฯแห่งข้าพระพุทธเจ้า ขอวางไว้แทบเบื้องบาท จักเหลือแต่ร่างอันต้องไปกระทำหน้าที่เพื่อแผ่นดินและเชื้อสาย หงสาวดีอย่าหมายได้วิญญาณข้าบาทธาตุสังขารที่จะต้องไปฝังยังแผ่นดินอริราช ทุกหยาดหยดแห่งเลือด ทุกชิ้นแห่งเนื้อข้าบาท จะก่อความร้อนอันเหลือคณนา แผ่นดินหงสาฯจะลุกเป็นไฟ ท้ายสุดจักพินาศเศวตฉัตรยังมิอาจปักอยู่ได้ หงสาฯ จักประลัยไม่เหลือแม้ซากนาคร..ในกษัติยาจารึกสุนทรพระวาจานี้ไว้เฉกนี้ และยังกล่าวถึงเหตุการณ์ในภายหน้า คำสัตยามีผลเช่นไร เรา-ท่านทั้งหลายได้รู้กัน ในแก้วกัลยาแห่งแผ่นดินเรื่องราวแห่งพระสุพรรณกัลยา
