หากนักเขียนสามารถสื่อสารในสิ่งที่ตนเองต้องการบอกเล่าเรื่องราวผ่านรูปแบบที่เรียกว่านวนิยาย(Fiction) ไป ยังผู้รับสารก็คือคนอ่านได้อย่างที่ตั้งใจไว้แต่บทแรกจนถึงบทสุดท้าย ก็ถือได้ว่านวนิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จมากที่สุดแล้วก็ว่าได้ด้วยเช่น กัน... การอ่าน “จอมนางของ แก้วเก้า ” ในครั้งนี้เป็นครั้งที่สองจากที่เคยอ่านตอนเด็กหน่อยๆ ... พอได้อ่านนวนิยายที่ค่อนข้างยาวมากกว่า 70 ตอนเรื่องนี้อีกครั้ง สิ่งที่ได้รับก็ยังคงเหมือนเดิมก็คือ อ่านสนุก ได้สาระความรู้ กลวิธีการทางการทหารการเมืองการปกครอง ตลอดจนทัศนียภาพสวยงามของเมืองในฝันอย่างเมืองหงสา ... จอมนางเป็น นวนิยายการเมืองที่เข้มข้นเต็มไปด้วยเหตุการณ์ตื่นเต้นตลอดทั้งเรื่อง นางเอกคือสโรบล(เจ้าหญิงเวสาตรี) และพระเอกคือ เจ้าชายภาณุมลฑล ทั้งสองรักกันโดยที่ไม่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงกันเลย จนสุดท้าย ท้ายสุดก็ต้องมาร่วมมือกันกอบกู้ชาติบ้านเมืองโดยมีความรัก ความตาย การสูญเสียของคนรอบตัวเป็นเดิมพัน ... นวนิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งใน นิยายในดวงใจของหนอนรุ่นพี่เจ้าเก่าที่มาการันตีว่าเรื่องนี้ดียอดเยี่ยม ทั้งเล่ม ผมอ่านไปๆ เรื่อยๆ ก็เห็นด้วยเช่นกันว่าเป็นนวนิยายที่อ่านสนุก ไม่น่าเบื่ออย่างขนาดของรูปเล่มที่ใหญ่โตมั่ก ๆ (หนอนมือใหม่ใครเห็นรูปเล่มก็อย่ากลัวไปก่อนล่ะครับ อิอิ) แถมได้คติเตือนใจสอดแทรกมาให้ขบคิดตลอดเวลา ... งานของอาจารย์ฯที่ ใช้นามปากกาว่า “แก้วเก้า” น่าเก็บหาไว้ในชั้นหนังสือทั้งหมดไล่ไปตั้งแต่ แต่ปางก่อน นาคราช แก้วราหู ปลายเทียน แดนดาว วสันต์ลีลา พิมมาลา นิมิตมาร เรือนมยุรา เรือนนพเก้า และอีกหลายเรื่อง พูดถึงจอมนาง ตอนนี้สนพ.เพื่อนดีได้พิมพ์ออกมาในปกใหม่ สวยงามน่าเก็บสะสมมากทีเดียว ส่วนผมได้ครอบครองในฉบับเก่า ... วันนี้อากาศหนาวมาก ก็เช่นเคยชวนและแนะนำนวนิยายของอาจารย์ฯอีกเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ เพราะ เวลากลับมาอ่านใหม่ทีไรได้อะไรกลับไปทุกครั้งเช่นกัน ...