“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร” เรื่องราวของเจ้าชายผลัดถิ่นคิดแก้แค้นแทนพระบิดาพระมารดา จึงหาโอกาสเข้ารับราชการในวัง จนพระเจ้าพรหมทัตไว้วางพระราชหฤทัยแต่งตั้งให้เป็นอำมาตย์คนสนิท ในที่สุดเจ้าชายทีฆาวุราชกุมารก็สบโอกาส แต่ด้วยระลึกถึงคำพระบิดาจึงระงับความโกรธ อภัยให้ศัตรู และพบพานกับความสุขที่แท้จริง