เป็นการเดินทางบนตัวอักษรที่หลากอารมณ์มาก มีจุดให้คิดย้อนกลับ หลายตำแหน่งที่ต้องอ่านทวน การเล่าที่ลื่นไหล เห็นภาพเป็นฉาก ๆ สะท้อนความคิดในมุมที่ผมคิดไม่ถึง บางเรื่องตกใจ บางเรื่องเศร้าใจ บางจุดเดาต่อไม่ถูก และบางเรื่องผมต้องรีบเอาไปแก้ไขในวงการแพทย์ ผมอยากชวนนักจิตวิทยาเด็กมาอ่าน ว่าจะทำอย่างไรกับระบบการศึกษาไทย อ่านแล้วผมรู้สึกว่า มีอะไรต้องทำต่อมากมาย -- พล.อ.ต.นพ.อิทธพร คณะเจริญ -- เลขาธิการแพทยสภา เป็นตัวอักษรที่เปิดเผยและจริงใจที่สุด จากผู้ป่วยจิตเวช ระหว่างอ่านผมลืมไปเลยว่าที่ถือในมือคือหนังสือ ผมเผลอคิดว่ากำลังนั่งดูหนังดราม่ารางวัลลูกโลกทองคำอยู่ ภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งใช้ชีวิตอย่างไร้ชีวิต พาผมจมดิ่งลื่นไหลไปกับเรื่องราวของเธอ ทั้งอึดอัด สงสาร สมเพช สมน้ำหน้า หลากหลายอารมณ์ที่ประดังเข้ามาไม่หยุด แต่สุดท้าย สิ่งที่ผมทำหลังจากอ่านเรื่องนี้จบคือ เดินเข้าไปกอดภรรยาแล้วบอก... รัก -- พัลลภ สินธุ์เจริญ -- นามปากกา บัวไร